ZAMEK BOLCZÓW

📌 Wycieczkę rozpoczęliśmy w Janowicach Wielkich przy stacji PKP. Tu każda osoba z naszej około 25-osobowej grupy dostała lampę naftową i ruszyliśmy w stronę zamczyska. Trasa początkowo wiedzie przez miasto i dopiero przy leśniczówce zaczyna się klimatyczny, leśny, 🟢 zielony szlak. Po chwili dotarliśmy do strumyka, tu zrobiliśmy małą przerwę, przewodnik opowiedział jakie skarby można w nim znaleźć i poprosił o ubranie raczków, gdyż na szlaku było o tej porze bardzo ślisko. Strumyk mogliśmy pokonać mostkiem lub skacząc przez kamyki. Wyobraźcie sobie, że przez całe zamieszanie straciłam z oczu Itka i po chwili okazało się, że jest już po drugiej stronie, wybierając oczywiście ryzykowną opcję. 😯 W takim wypadku Miki nawet nie chciał słyszeć o mostku, gdy jego młodszy brat tak świetnie sobie poradził, pozostało mi więc trzymać kciuki, aby nasza wycieczka zbyt szybko się nie zakończyła.🙈

Ufff… strumyk za nami. Teraz czekało nas strome podejście pod górę. Ignaś jak szalony biegł do przodu. Chciał być jak najbliżej przewodnika, który podarował mu ponoć 500-letni kamień, wyłowiony z rzeki. Miki zdyszany i wystraszony krzyczał, co kilka minut: ITEK ZATRZYMAJ SIĘ! Wreszcie zaczął płakać i jak się później okazało nie z powodu barat tylko wilków, które miały pożreć całą naszą wycieczkę. 🤦‍♀️ Na szczęście udało się pokonać wszelkie lęki i dalej dzielnie zmierzać ku górze. Po pokonaniu kolejnego strumyka i przerwie na złapanie tchu kryzys dopadł Itka. Zaczęły go boleć nóżki i nie miał zamiaru nigdzie dalej iść. Nawet oddalająca się grupa nie była w stanie zmienić jego nastawienia. Wolał zostać ze mną w ciemnym lesie niż iść dalej. 🤷‍♀️ Miałam wrażenie, że próbuje już każdej możliwej metody, by dodać mu sił, ale wszystko na nic… Na szczęście Miki krzyknął do nas z oddali: Zamek już widać! Chodźcie!